Coda ding 13 Auteursrecht en plagiaat.

http://www.flickr.com/photos/todaytoo2/4753942357/ De foto rechtsonderin stond één dag op flickr en tot mijn verbazing had iemand uit Griekenland hem al gevonden en toestemming gevraagd voor plaatsing in zijn groep, netjes toch!


Om maar met de deur in huis te vallen, dit coda ding had naar mijn mening coda ding 3 moeten zijn. Dit is toch wel één van de eerste dingen waar je als blogger tegen aanloopt: wat mag wel en niet, wat kan wel en niet.

Ik had eigenlijk een andere foto (van een professionele fotograaf) boven dit stukje willen plaatsen, maanden geleden toestemming gevraagd, nooit antwoord gekregen. Jammer dan...ik ben in dit geval voor mijn eigen foto's gegaan...het mag van mezelf. Dus dat zit wel snor.

Om terug te komen op waar het hier om gaat, de grens is wat mij betreft een hele dunne lijn.
Okay, duidelijk is dat je niet zomaar lappen tekst copieert en zelf de eer opstrijkt. Plagiaat heet dat en letterlijk is dit diefstal.
Waar maak ik mij schuldig aan als ik hier afbeeldingen van google gebruik? Dat is de dunne lijn waar ik het over heb. Bronvermelden? We "sharen" ons wezenloos. Mijn mening "gooi" het dan niet op internet als je niet wil dat  iemand anders er gebruik van maakt.

Art 1 Auteurswet «Het auteursrecht is het uit­sluitend recht van de maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst, of van diens rechtverkrijgenden, om dit openbaar te maken en te verveelvoudigen, behoudens de beperkingen, bij de wet gesteld.»
Iemand die iets creëert, in welke kunstvorm dan ook en de behoefte heeft dit te publiceren, bijvoorbeeld via internet, wordt beschermd door de wet hierboven.
Hier is de grens duidelijk aangegeven. Licenties worden door de kunstenaar zelf gekozen en de rechten blijven bij de creator. Tenzij hij/zij deze verkoopt uiteraard!

Voor het grijze gebied waarin wij ons zo vaak begeven, denk maar aan muziek downloaden, blijft het wat mij betreft een wirwar van dunne grenslijntjes, regeltjes en overige restricties, dus vind ik het soms heel vermoeiend om steeds te denken "mag dat?".

Dat is waar het, naar mijn opinie, uiteindelijk om draait bij dit Coda ding, zonder de moraalridder uit te hangen.